‘Ik schilder de lege werelden van mijn dromen, landschappen die mij bevrijden’, zegt Dirk Martens zelf. ‘De velden van sneeuw en mos van de Hardangervidda in Noorwegen bijvoorbeeld, de leegte van Zeeland of de gletsjers van Zwitserland. Als ik er ben, schilder ik ze in mijn gedachten. Als ik ze schilder, ben ik er in mijn gedachten. Ik kan niet gelukkiger zijn dan wanneer ik er zit te schilderen. Altijd is het landschap sereen, zelfs al is het mij vijandig gezind en is er de wind die ik haat. Altijd is er eerst die lijn waar de lucht de grond raakt. Soms dringt een leeg huis zich op. Of die antenne van eenzaamheid: een vuurtoren.’

'Martens ontpopt zich tot een kunstenaar bij wie stiltes en weidse vlakten primeren. Met trefzekere maar toch fluïde toets omhelst hij bergen, vangt hij de stille zee onder dreigende wolken.' Aurelie Daems in Collect AAA:

Dirk Boulanger is geen detaillist, geen realist, hij blijft wel figuratief werken. Hoe grillig, vervormd of turbulent de compostie er ook uit ziet, altijt doemen er wel enkele figuren op. Die wezens kijken naar elkaar, ze zeggen soms iets, maar zeker niet te veel. Compositie en  kleur komen op de eerste plaats.

Sonja Quintens