De beelden van Bert Van Acker worden vooral geïnspireerd door de steen zelf. De materie en de accidentele toestand bepalen  het latere stadium van het beeld.

De Balegemse stenen, dikwijls afkomstig uit restauraties,  hebben voor Bert als architect reeds een vorm in zich. De hardheid van de blauwe hardsteen bepaalt meer de rechtlijnige vormen. Beelden in Carrara krijgen door hun witte  “melk- eigenschap” een meer zachtere plastische vorm en daardoor een andere dimensie.

De bronzen beelden zijn de uiting van gevoelens, waarbij de klei letterlijk uit zijn handen vloeit en zo de expressie van het moment zelf is.

Het talent van het beeldhouwen is pas op latere leeftijd ontstaan en inmiddels een passie geworden.

Het beeldhouwen is voor Bert een onthaasting  voor de globalisering en de over-gereglementeerde architectuur, zowel op gebied van stedenbouw, wetgevingen en normen. Het brengt terug harmonie en evenwicht in zijn leven.