Eenvoudige vormen afgeleid van zwerfkeien liggen aan de oorsprong van de ontwikkeling van Lemoine. Ervaringen uit workshops bij Niel Wilkin(Engeland) en bij Katarina Löftstrom (Zweden) vervolmaken hem in zijn glaskunst.

Ondertussen is Pascal Lemoine de stichter en de bezieler van het Glasmuseum van Carneaux (Tarn).

Hij inspireert zich op elementen uit de natuur en volgt daarbij een spiritualiteit die men voornamelijk in het verre oosten aantreft. Zijn curieuze objecten hebben iets van een krater die zijn lava in de buik draagt.

Dualiteiten zijn hem niet vreemd, transparantie en opaliciteit, lichte en diepe tinten, leegte en volheid, openheid en geslotenheid, interieur en exterieur. Het zijn resultaten van gecontroleerde acties met gloeiend glas, mechanisch bewerkt of in fusion behandeld, herbakken, geëmailleerd of gezandstraald.  Met creatieve handelingen en met gecontroleerde impulsen kan de kunstenaar de materie naar zijn hand zetten.

Goede glaskunst draagt de complexiteit in zich van opeenvolgende bewerkingen, resultaat van gedreven vakmanschap. Lemoine getuigt dat hij dit op een meesterlijke manier kan verwezenlijken.