Brandy kreeg haar opleiding in haar geboortestreek  de Limousin.

Na een periode van tien jaar in de creatieve sector van de porseleinstad, beslist zij zich volledig toe te wijden aan de beeldhouwkunst .

In was, klei of porselein creëert zij  personages in hun existentieel bestaan, niet noodzakelijk gelukkig of ongelukkig. Vaak zijn ze zich bewust van hun naaktheid. Zij leven in een poëtische wereld zonder er zich rekenschap van te geven een grappig bestaan te leiden.

Haar beelden krijgen een huid, die het licht op een fijnzinnige manier weerkaatst. Zij nodigen uit om betast te worden. De patina en de kleur maken deel uit van de verleiding. Ook het alledaagse dat wij bij ons zelf waarnemen krijgt de aandacht.

Zij distantieert zich duidelijk van het misérabilisme en van verwerping. Het werk van Brandy is voornamelijk een kwestie van reflectie, talent en permanente grensverlegging.