Oorspronkelijk startte Franz Jozef Vanck zijn carrière als optieker. In de jaren tachtig ruilde hij geleidelijk aan zijn beroep voor het kunstenaarschap. De optiek van het oog met het focussen van de beeldvorming in de pupil vormt de grootste inspiratiebron voor de kunstenaar. Vandaar dat zelfs zijn monumentale werken gekenmerkt zijn door precisie. Zijn beelden bestaan meestal uit blauwe hardsteen in combinatie met tengere, slanke bronzen figuren. Hij vertelt via dit media  momentopnamen van menselijke activiteiten in hun dagelijks bestaan. Thema's als de ontmoeting, het gesprek, de balans zijn typisch voor zijn beeldtaal. Ook zijn wandobjecten die de muren van de galerie sieren laten een mooi spel zien van licht en schaduw. Het is genieten van de precisie waarmee  deze kunstenaar zijn vaardigheden tot uiting brengt.

Het licht geeft daarbij diepte en gestalte aan zijn ideeën. Hij houdt van eenvoudige geometrische lijnen in kontrast met de organisch gevormde figuren. Van materiaalbeheersing is hij geëvolueerd naar essentiële vormgeving. Glad gepolijste delen, gezoete vlakken of  brute sporen  wisselen elkaar af en leiden naar een opvallende zuivere benadering met veel respect voor de ingebouwde eigenheden , zoals nerven en fossielen. Zijn werken zijn beheerst opgevat en toch bezitten ze een aangrijpende uitdrukkingskracht die aanzet tot meditatie.